मला पुन्हा एकदा तरी शाळेत जायचयधावत जाऊन माझ्या रोजच्या बाकावर बसायचय,
रोज सकाळी खडया आवाजात राष्ट्रगीत म्हणायचय,नव्या वहीचा वास घेत पहिल्या पानावरछान अक्षरात आपलं नांव लिहायचय,मला पुन्हा एकदा तरी शाळेत जायचय
मधली सुट्टी होताच वॉटरबॅग सोडूननळाखाली हात धरूनच पाणी प्यायचय,कसाबसा डबा संपवत तिखट मीठ लावलेल्याचिंचा बोरं पेरू काकडी सगळं खायचय
सायकलच्या चाकाला स्टंप धरूनखोडरबर आणि पाटीने क्रिकेट खेळायचय,उद्या पाऊस पडून शाळेला सुट्टी मिळेल काहा विचार करत रात्री झोपी जायचय,अनपेक्षित सुट्टीच्या आनंदासाठीमला पुन्हा एकदा तरी शाळेत जायचंय
घंटा व्हायची वाट बघत का असेनामित्रांशी गप्पा मारत वर्गात बसायचय,घंटा होताच मित्रांचं कोंडाळं करूनसायकलची रेस लावूनच घरी पोचायचय,खेळाच्या तासाला तारेच्या कुंपणातल्यादोन तारांमधून निघून बाहेर पळायचय,ती पळून जायची मजा अनुभवायलामला पुन्हा एकदा तरी शाळेत जायचय
दिवाळीच्या सुट्टीची वाट बघतचसहामाही परिक्षेचा अभ्यास करायचायदिवसभर किल्ला बांधत मातीत लोळून पणहात न धुता फराळाच्या ताटावर बसायचयआदल्या रात्री किती ही फटाके उडविले तरीत्यातले न उडलेले फटाके शोधत फिरायचयसुट्टीनंतर सगळी मजा मित्रांना सांगायलामला पुन्हा एकदा तरी शाळेत जायचय
कितीही जड असू दे जबाबदारीच्या ओझ्यापेक्षादप्तराचंच ओझ पाठीवर वागवायचंयकितीही उकडत असू दे व़ातानुकुलित ऑफिसपेक्षापंखे नसलेल्या वर्गात खिडक्या उघडून बसायचयकितीही तुटका असू दे, ऑफिसातल्या एकटया खुर्चीपेक्षादोघांच्या बाकावर तीन मित्रांनी बसायचय,“बालपण देगा देवा” या तुकारामांच्या अभंगाचा अर्थआता थोडा कळल्यासारखं वाटायला लागलंयतो बरोबर आहे का हे सरांना विचारायलामला पुन्हा एकदा तरी शाळेत जायचंय